สีชมพูเคยเป็นของเด็กชายและสีฟ้าเคยเป็นของเด็กหญิง

ในช่วงนี้เริ่มมีความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องของสีและเพศเข้ามา เพราะสีแดงสะท้อนถึงความกล้าหาญและแข็งแกร่ง แต่ได้มีการเพิ่มสีขาวเข้าไปผสมด้วยเพื่อลดความรุนแรงของเฉดสี และสีฟ้ามีความหมายถึงอ่อนโยนและสดใสเหมือนสีของท้องฟ้า จึงมีความเชื่อที่ว่าหากอยากให้ลูกชายเติบโตมาเป็นชายก็จงให้ลูกสวมใส่เสื้อผ้าสีชมพู และหากอยากให้ลูกสาวเติบโตมาเป็นสาวก็จงให้ลูกสวมใส่เสื้อผ้าสีฟ้า ในอีกความหมายหนึ่งคือสีชมพูเหมาะกับเด็กที่มีผมและตาสีน้ำตาล สีฟ้าเหมาะกับเด็กที่มีผมสีทองและตาสีฟ้า

ปี 1918 ในวารสารฉบับหนึ่งของ The Infants’ Department มีบทความที่มีชื่อว่า “สีชมพูหรือสีฟ้า” ในบทความนั้นเขียนไว้ว่าสีชมพูเหมาะสมกับผู้ชายมากกว่าเพราะทั้งแข็งแกร่งและเด็ดเดี่ยวมากกว่า ส่วนสีฟ้านั้นอ่อนโยน จึงควรเป็นสีของเด็กผู้หญิง บทความนี้มีอิทธิพลอย่างมากจึงทำให้ผู้ชายสวมชุดสีชมพูผู้หญิงสวมชุดสีฟ้าในการทำกิจกรรมต่าง ๆ ในช่วงเวลานั้น