Menu
ไม่ต้องงง ไม่ต้องตกใจ ใครว่าเศรษฐกิจเป็นเรื่องไกลตัว ตอนดูข่าวอาจจะสงสัยว่ามันคืออะไร ศัพท์มันดูเทคนิคมาก ทำให้เลื่อนหน้าจอผ่านไปเลยทีเดียว เดี๋ยวเรามาดูทีละคำดีกว่าว่ามีความหมายว่าอย่างไรบ้าง
GDP ย่อมาจาก Gross Domestic Product ความหมายเต็มในภาษาไทย คือ ผลิตภัณฑ์รวมประชาชาติ เป็นตัวเลขที่สะท้อนมูลค่าเศรษฐกิจทั้งหมดที่เกิดขึ้นในประเทศ ซึ่งประกอบด้วย 4 ส่วนสำคัญ ได้แก่ Consumption คือ การบริโภคของภาคเอกชนและประชาชนทั่วไป, Investment คือ การลงทุนของภาคเอกชน, Government Spending คือ การใช้จ่ายและการลงทุนของภาครัฐ และ Net Export คือ มูลค่าการส่งออกสุทธิ
หากมีการรายงานว่าตัวเลข GDP ของไทยปรับตัวสูงขึ้น แปลว่าภาพรวมเศรษฐกิจมีการเติบโต แต่หาก GDP ติดลบ ก็แสดงถึงภาพรวมเศรษฐกิจที่ชะลอตัวลง ซึ่งเราสามารถนำปัจจัยเหล่านี้มาวิเคราะห์ทิศทางการลงทุนในอนาคตได้
อัตราเงินเฟ้อ คือ อัตราการเปลี่ยนแปลงของราคาสินค้าและบริการต่าง ๆ ที่พบเจอในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะเป็น ค่าอาหาร ค่าเดินทาง ราคาพลังงาน ค่ารักษาพยาบาล เสื้อผ้า ราคาที่ดิน ฯลฯ ดังนั้น การที่ตัวเลขเงินเฟ้อสูงขึ้น แปลง่าย ๆ ว่าราคาสินค้าแพงขึ้นนั่นเอง และส่งผลต่อมูลค่าเงินในกระเป๋าที่มีอยู่เท่าเดิมแต่ซื้อสินค้าได้ปริมาณน้อยลง
เงินเฟ้อ ยังมีผลกระทบต่อการลงทุน เพราะการปรับขึ้นของเงินเฟ้อ ทำให้ผลตอบแทนที่แท้จริงจากการลงทุนปรับลดลงด้วย เช่น หากออมเงินได้ผลตอบเฉลี่ย 5% ต่อปี แต่อัตราเงินเฟ้ออยู่ที่ 3% ต่อปี หมายความว่าผลตอบแทนที่แท้จริงจากการลงทุนจะอยู่ที่ 2% เท่านั้น หลายคนจึงมองว่าเงินเฟ้อเป็นศัตรูสำคัญของการออมเงิน
อย่างไรก็ตาม ในอีกมุมหนึ่งการเกิดเงินเฟ้ออ่อน ๆ ถือว่าดีต่อตลาดหุ้น เพราะเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าเศรษฐกิจกำลังโตไปข้างหน้า แต่หากเงินเฟ้อเพิ่มขึ้นรวดเร็วเกินไป ก็อาจส่งผลเสียมากกว่าผลดี เนื่องจากส่งผลต่อต้นทุนการดำเนินธุรกิจจากทิศทางอัตราดอกเบี้ยที่เป็นขาขึ้น รวมถึงต้นทุนวัตถุดิบต่าง ๆ ด้วย
ในข่าวเศรษฐกิจจะมีคำว่า ‘เงินบาทแข็งค่า’ ‘เงินบาทอ่อนค่า’ สิ่งนี้แหละคืออัตราแลกเปลี่ยน โดยเป็นการเปรียบเทียบราคาของเงินสกุลหนึ่งเทียบกับเงินอีกสกุลหนึ่ง เช่น เงินบาทแข็งค่าขึ้นเมื่อเทียบกับดอลลาร์สหรัฐ แสดงว่าเรานำเงินบาทเท่าเดิม ไปแลกเงินดอลลาร์ได้ในจำนวนที่มากขึ้นนั่นเอง
การแข็งค่าหรืออ่อนค่าของสกุลเงิน เป็นผลจากความต้องการของสกุลเงินนั้น ๆ ซึ่งเกิดจากหลากหลายปัจจัย อาทิ อัตราดอกเบี้ย อัตราเงินเฟ้อ การเติบโตทางเศรษฐกิจ นโยบายของธนาคารกลาง การค้าระหว่างประเทศ และปัจจัยการเมือง เป็นต้น ซึ่งอัตราแลกเปลี่ยนมีผลอย่างมากต่อธุรกิจเกี่ยวกับนำเข้า-ส่งออกสินค้า ธุรกิจท่องเที่ยว รวมถึงธุรกิจที่ต้องมีการซื้อเครื่องจักรและวัตถุดิบจากต่างประเทศ
อัตราดอกเบี้ยนโยบาย คือ อัตราดอกเบี้ยที่กำหนดโดยธนาคารกลาง หรือ แบงก์ชาติของแต่ละประเทศ ซึ่งจะส่งผลต่ออัตราดอกเบี้ยอื่น ๆ ในระบบเศรษฐกิจ เช่น อัตราดอกเบี้ยเงินฝากและอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ของธนาคารพาณิชย์
ปกติแล้วธนาคารพาณิชย์จะปรับอัตราดอกเบี้ยในทิศทางเดียวกันกับอัตราดอกเบี้ยนโยบาย แต่อาจจะไม่ใช่ในระดับที่เท่ากันเป๊ะ ๆ เพราะมีหลายปัจจัยที่ต้องพิจารณา เช่น ความต้องการสินเชื่อ ปริมาณเงินฝาก อัตราเงินเฟ้อ ต้นทุนการดำเนินงาน เป็นต้น
นโยบายเศรษฐกิจ แบ่งเป็น 2 แบบ คือ 1. นโยบายการเงิน หรือ Monetary policy คือ นโยบายที่เกี่ยวข้องกับเครื่องมือทางการเงิน ได้แก่ การควบคุมปริมาณเงิน อัตราแลกเปลี่ยน และอัตราดอกเบี้ย ซึ่งเป็นหน้าที่ของธนาคารกลาง หรือ แบงก์ชาติ กำหนดทิศทางการดำเนินนโยบาย 2. นโยบายการคลัง หรือ Fiscal policy คือ นโยบายที่เกี่ยวข้องกับการหารายได้และรายจ่ายของรัฐบาล ได้แก่ การจัดเก็บภาษีประเภทต่าง ๆ ซึ่งเป็นหน้าที่ของรัฐบาลกำหนดทิศทางการดำเนินนโยบาย
Fund Flow หมายถึง เงินจากนักลงทุนต่างชาติที่ไหลเข้ามาลงทุนในตลาดหุ้นไทย ซึ่งส่วนใหญ่มักจะมาในรูปแบบกองทุนที่มีมูลค่าสูง เพราะฉะนั้น เมื่อมี Fund Flow ไหลเข้าที่ไหน ก็มักส่งผลให้ตลาดหุ้นของประเทศนั้นปรับตัวสูงขึ้นตาม และทำให้ตลาดนั้นได้รับความสนใจยิ่งขึ้น
QE และ QT เป็นหนึ่งในเครื่องมือนโยบายการเงินของธนาคารกลาง เพื่อใช้กระตุ้นเศรษฐกิจให้เติบโต หรือแตะเบรกชะลอเศรษฐกิจ QE ย่อมาจาก Quantitative Easing คือ การเพิ่มสภาพคล่องทางการเงิน โดยการเพิ่มปริมาณเงินเข้ามาในระบบเศรษฐกิจ ด้วยการเข้าซื้อสินทรัพย์ทางการเงิน ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจให้เติบโต แต่ก็ต้องแลกมากับภาวะเงินเฟ้อที่สูงขึ้น QT ย่อมาจาก Quantitative Tightening คือ การย้อนกลับของ QE โดยการดึงเงินออกจากระบบเศรษฐกิจ ด้วยการขายสินทรัพย์ทางการเงินที่เคยซื้่อไว้ เพื่อลดปริมาณสภาพคล่องทางการเงิน ซึ่งมักจะถูกนำออกมาใช้เวลาที่เศรษฐกิจเติบโตร้อนแรงเกินไป
สินค้าโภคภัณฑ์ (Commodity) หมายถึง ประเภทสินค้าที่มีลักษณะเหมือนกัน หรือมีมาตรฐานเดียวกันทั่วโลก โดยสามารถแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ 1. Soft Commodity คือสินค้าโภคภัณฑ์ที่เป็นผลิตทางการเกษตร เช่น ข้าว ยางพารา ข้าวโพด มันสำปะหลัง เป็นต้น 2. Hard Commodity คือสินค้าโภคภัณฑ์ที่มาจากทรัพยากรธรรมชาติ เช่น น้ำมัน ทองคำ เหล็ก ถ่านหิน เป็นต้นสินค้าโภคภัณฑ์มีลักษณะที่เหมือนกันไม่ว่าจะมาจากแหล่งไหน ราคาสินค้ากลุ่มนี้ถูกกำหนดโดยความต้องการของตลาดโลก โดยที่ผู้ผลิตไม่มีอำนาจในการกำหนดราคาสินค้าด้วยตัวเอง
ดัชนีตลาดหลักทรัพย์ หรือที่ได้เรียกกันสั้น ๆ ว่า ดัชนีหุ้น เป็นเครื่องมือชี้วัดการเปลี่ยนแปลงของราคาหุ้นในภาพรวม โดยมีด้วยกันอยู่หลากหลายดัชนี เช่น ดัชนี SET หรือ SET Index คือ ดัชนีที่สะท้อนราคาหุ้นทุกตัวในตลาดหลักทรัพย์ฯ, ดัชนี SET50 คือ ดัชนีที่สะท้อนราคาหุ้นที่มีสภาพคล่องและมูลค่าตลาดสูงสุด 50 ตัวแรก, ดัชนี SETHD คือ ดัชนีที่สะท้อนราคาหุ้น 30 ตัวที่มีอัตราการจ่ายปันผลสูงและจ่ายต่อเนื่อง, ดัชนี SET THSI คือ ดัชนีที่สะท้อนราคาหุ้นของกลุ่มบริษัทที่ดำเนินธุรกิจอย่างยั่งยืน โดยยึดหลัก ESG เป็นต้น
ประโยชน์ของการติดตามความเคลื่อนไหวของดัชนีหุ้นอย่างสม่ำเสมอ ช่วยให้นักลงทุนมองเห็นภาพรวมของตลาดได้ชัดเจนยิ่งขึ้น และเห็นแนวโน้มการเปลี่ยนแปลงจากทิศทางการขึ้นลงของดัชนี นอกจากนี้ เราสามารถนำดัชนีหุ้นมาเป็นเกณฑ์มาตรฐาน (Benchmark) วัดประสิทธิภาพการลงทุนได้ด้วย โดยการดูว่าหุ้นที่เราลงทุนนั้น สร้างผลตอบแทนได้ดีกว่าหรือแย่กว่าตลาด
ดัชนีความเชื่อมั่นผู้บริโภค หรือ Consumer confidence index เป็นตัวเลขที่สะท้อนถึงทัศนคติของประชาชนต่อสภาวะเศรษฐกิจของประเทศในช่วงนั้น ๆ โดยมีปัจจัยสำคัญมาจากรายได้ การว่างงาน และอัตราเงินเฟ้อ เป็นต้น
ดัชนีวัดความเชื่อมั่นผู้บริโภค จะสำรวจเป็นประจำทุกเดือน เราจึงสามารถนำข้อมูลตรงนี้คาดการณ์แนวโน้มเศรษฐกิจในอนาคตด้วย เพราะหากผู้บริโภคมีความเชื่อมั่นว่าเศรษฐกิจจะดี ก็จะมีการจับจ่ายใช้สอยและลงทุนเพิ่มขึ้น ซึ่งจะส่งผลดีต่อเศรษฐกิจโดยรวม ในทางกลับกันหากผู้บริโภคขาดความเชื่อมั่น ก็จะเริ่มประหยัดการใช้จ่ายและหยุดลงทุน ทำให้ระบบเศรษฐกิจก็จะชะลอตัวลงตามด้วย
